Percorrido pola traxectoria poética alternativa de Xosé María Álvarez Cáccamo, que desde finais dos anos 80 aposta pola creación obxectual e caligráfica, achegando o seu traballo á tradición poética que arrinca do surrealismo e do dadaísmo.

As súas obras Manuscritos do ar e Cántico de topónimos esdrúxulos están feitas de poemas manuscritos que combinan cores e formas, pois Cáccamo afirma que lle gusta "o acto físico de escribir a man", xogar cos letrismos e abrir o diálogo entre poesía e pintura. 

A difusión deste tipo de material, en ocasións próximo ás esculturas, afástase da edición convencional, publicándose en pequenas tiraxes de editoriais como Bourel ou mostrándose en exposicións.