Extracto dun artigo de Felipe Fernández Armesto publicado no xornal Berliner Taglebatt. O autor presenta un panorama da literatura galega desde o Rexurdimento até a década de 1920. En primeiro lugar, na obra dos precursores destaca un predominio do sentimental, nas modalidades épica, representada por Añón e Curros Enríquez, ou lírica, representada por Rosalía de Castro e Lamas Carvajal. A xeración seguinte, na que sobrancean nomes como os de Vicente Risco ou Otero Pedrayo, constitúe un elo entre os precursores e os novos. Por último, a nova xeración caracterízase polo seu intelectualismo, o seu universalismo e as súas preocupacións sociais. Á fronte deste grupo están Eugenio Montes, Amado Carballo e Rafael Dieste.