Estudo das performances poéticas de Ana Romaní: Catro poetas suicidas. Intervención poética contra a levidade e mais os espectáculos do Laboratorio de Indagacións Poéticas, formado por Romaní e Antón Lopo (O outro extremo do paraíso, Lob*s e A boca aberta). Recolle extractos dunha resposta da autora a preguntas feitas por Silvia Bermúdez para documentar este artigo.

Desde a perspectiva dos estudos culturais e de xénero, Silvia Bermúdez defende que a finais do século XX e comezos do XXI se detecta un momento de esplendor da poesía galega, debido ás contribucións das poetas e ao diálogo interxeracional e, infírese, aos diversos formatos e modalidades de expresión.

A performance poética tal como a concibe Romaní, tanto nos espectáculos en solitario como cos que artella conxuntamente con Lopo, a poesía, a música, as artes plásticas e as tecnoloxías audiovisuais conforman un espazo híbrido que demostra o carácter transgresor e comprometido da súa poesía, e mesmo o carácter de acto político que teñen estas creacións, nas que se pon en evidencia o seu posicionamento como feminista.