Lectura tematolóxica do segundo libro de poemas de Lois Pereiro, na que a atención ao tratamento da morte propia configurada sobre a experiencia amorosa e os ciclos vitais ocupa o lugar vertebrador e case único da recensión. Esta detense, como subtemas subordinados ao da morte, na dor e na perda de faculdades físicas, colocadas pola análise crítica fronte á marca firme da lucidez.