Recensión de Ave de luz de Xosé Abeal, segundo poemario tras Herba do tempo, do ano 2000. O crítico destaca no poeta a súa ampla maneira de ollar para o mundo, e o dominio da métrica e a lingua poética. Achega citas que deixan ver a pegada da formación clásica de Abeal –o poema dedicado a Manuel C. Díaz, profesor de latín que autor e crítico compartiron–, e outras que traslocen o control do tempo do traballo poético por un autor que non necesita prodigarse –os versos que pechan o libro–.