Lectura de Poesía última de amor e enfermidade 1992/1995 de Lois Pereiro e evocación do seu autor publicada no monográfico que lle dedicou Luzes de Galiza ao poeta. Afírmase a capacidade que teñen as palabras para facer efectivo o desexo de superación da experiencia da dor, a morte e o inferno. Deféndese que a resurrección ten lugar grazas ao amor e a palabra.