O autor faise eco das multitudinarias homenaxes que o pobo da Coruña rendeu a Curros Enríquez e Eduardo Pondal no cabodano das súas mortes e tenta explicar por que, ao seu xuízo, só os dous poetas e Rosalía de Castro adoitan ser homenaxeados polos galegos. Para Peña Novo, estes autores recollen como ningún outro a alma da terra: Curros, a través dos seus versos rebeldes; Pondal, desde a súa voz profética. O pobo idolátraos como heroes porque representan os seus sentimentos patrióticos. Fronte a un pasado ermo de heroes e de ideais, no presente vaise perfilando unha arte nacional, sustentada nun ideal de raza.