A cabalo entre a creación e a glosa crítica, o texto relaciona, a partir da experiencia lectora de Chus Pato e de breves calas nalgúns núcleos temáticos da poesía do autor (como o do amor), a voz de Lois Pereiro co cinema, coa cultura centro-europea, con escritores como Lautréamont ou Celan. Remata adscribindo a produción de Pereiro a unha tipoloxía de obras capaces de sintetizar o absoluto e á que pertencen tamén poemarios como Follas novas ou De catro a catro.