O autor sinala o seu convencemento de estar a escribir desde os inicios da súa dedicación á escrita un único texto-relato que se nutre de si propio e doutros moitos de autorías plurais e diversas, entre as cales non experimenta a necesidade de estabelecer xerarquía ningunha de relevancia, pois comenta que todo lle interesou como lector ou espectador ao longo da súa vida. Incide no seu interese case exclusivo polo poema, o conto e a crítica literaria. Tamén anota que noutra etapa chegou a sentir desprezo pola novela como xénero, impresión e xuízo xa superados. Finalmente, sinala non pensar nunca na satisfacción dun público concreto ou ideal e subliña que os seus referentes teóricos básicos e permanentes no ámbito das ideas son Marx e Sartre. A autopoética vai seguida por un corpo de cinco poemas que posteriormente incorporaría ao libro Estirpe (1994): "Buscalque", "Despedida a Castro Leboreiro", "En las orillas del Sar", "Quai des Brumes" e "Sorga".