Preténdese coligar a nostalxia rosaliana coa morriña dun pobo secularmente exiliado como é o galego. Neste sentido lémbrase unha conferencia de Roberto Novoa Santos en Cuba e indícase que o sentimento de desarraigo encarnou en Rosalía de Castro pois foi exiliada na propia terra por mor das circunstancias do seu nacemento. A paisaxe galega acrecentaría a nostalxia da autora ata converterse en avidez de absoluto.

Por outra parte, segundo Edmundo Moure, Rosalía identificouse co sentir de campesiños, mariñeiros e emigrantes galegos. Entre estes últimos e mais entre os creadores americanos irase espallando e coñecendo a obra da poeta.