Caracterízase o xenio poético de Rosalía de Castro segundo a emoción que nela esperta a íntima e dialogal contemplación da Natureza. A partir desa descrición, os estudosos interpretan un poema de Follas novas no que se consideran dous tópicos que afastan a Rosalía dos seus contemporáneos españois. A confluencia do tópico da flor e do renacemento da primavera nun único texto dificulta a filiación literaria de Rosalía e mostra o seu achegamento ás modalidades conceptualizadoras do Romantismo alemán.