O primeiro achegamento de Ángel López á obra de Rosalía de Castro céntrase no problema da estrutura e da unidade e coherencia intratextuais. Para o estudoso, Follas novas ten cinco grandes partes que, en principio, non forman un sistema sematicamente coherente. Con todo, e a pesar do prólogo, estas divisións indican unha actitude selectiva e planificada por parte da poeta.

O segundo achegamento trata os problemas da cronoloxía e do lugar de composición e que tamén entran en contradición co prólogo, pois o investigador considera que este foi redactado tras a coidada lectura e agrupación dos textos.

Por outra parte, en Follas novas disíntese da formulación tradicional católica da vida e do destino. O sentimento lírico de Rosalía rexeita o esquematismo binario e postura unha tríade na que aparece a desgraza a través dunha serie de semas (morte, suicidio, emigración, memoria, esquecemento) que, á súa vez atraen símbolos. Conclúe Ángel López referíndose ao discurso poético de Rosalía que se realiza en dous códigos: o lírico e o étnico.