Eva M. Kahiluoto considera que na poesía de Rosalía de Castro a natureza representa a oposición entre a esperanza e o desengano. A autora desenvolve a relación entre os dous contrastes básicos nos poemarios Follas novas e En las orillas del Sar: pasado-presente, esperanza-desengano. Conclúese indicando que sempre predomina o desengano, mentres que a esperanza é algo que só existía no pasado.