O autor do artigo analiza os prólogos de Rosalía de Castro co obxectivo de encontrar a súa significación. Se en La hija del mar Rosalía se presenta como muller escritora e pide desculpas por romper os esquemas conservadores do século, os prólogos en galego revelan maior seguridade, a pesar da retórica referencia á limitación do seu enxeño.

A importancia dos prólogos, para Xesús Caramés, cómpre deducila da súa función máis xenuína, isto é, a aclaratoria. Neles a autora convértese en lectora crítica da súa obra e engade un pouso de ironía coa que trata de opoñerse ao seu tempo.