Sostén o crítico que este libro revela un poeta da angustia que trata de liberarse da soidade a través de imaxes fermosas e combinacións irracionais. Que se entrega á desesperanza e rexeita a parte de luz que pode haber nel. Aponlle como única tacha a falta de sometemento da palabra á idea poética, é dicir, a falta dunha axeitada estilización.  Aparece no número de "Homenaxe da Paul Éluard".