Entre os principais paradigmas discursivos nas producións das mulleres poetas galegas do século XX figuran as relacións intrapoéticas. O estudo céntrase no contraste entre esas relacións e a denominada por Harold Bloom "angustia da influencia". Faino atendendo a obra de Xohana Torres, Pura Vázquez, Luz Pozo e Ana Romaní. Obsérvanse en concreto tres áreas específicas: a incorporación dunha tradicións herdada de Rosalía, a tematización da autoría e o estabelecemento da singularidade poética a partir dunha identidade nacional galega.