Alúdese a algúns aspectos de Cantares gallegos pouco estudados e nos que Rosalía de Castro mostraría unha irmandade con outras mulleres escritoras ao conquistar unha autoridade literaria feminina a través da aceptación e subversión de modelos patriarcais.

Carlos Feal refírese, primeiramente, á realización e publicación de Cantares gallegos nunhas circunstancias que revelan a "ansiedade da autoría" típica da muller escritora. A continuación, ofrece unha lectura dalgúns poemas do libro co obxectivo de reflectir a riqueza do seu contido, sobre todo a ousadía dos personaxes femininos que se debaten pola liberación.

O autor remata abrindo novos temas de investigación, caso da relación entre o humanismo e o galeguismo en Rosalía, e reiterando que a poeta se converteu nunha precursora.