Nesta conferencia pronunciada en Noia en abril de 2003, Manuel Forcadela aborda a poesía de Antón Avilés de Taramancos a partir da súa imposibilidade de clasificación dende o punto de vista da súa adscrición a unha escola, a unha xeración, a unha tendencia. Iniciado na poesía durante os anos cincuenta, a súa posterior emigración a Colombia, onde residiu durante varias décadas, e o seu regreso a Galicia no inicio dos anos oitenta, fixeron del un poeta sumamente orixinal que soubo conxeniar a vitalidade lírica desas dúas fases históricas da nosa tradición literaria. Esta achega indaga nas características desta obra orixinal e sorprendente, establecendo varios polos semánticos que parecen funcionar como cernes da súa construción: o compromiso coa poesía e o compromiso co seu país.