DON DO TERRESTRE
                                      A Carlos Gurméndez

I.
CONSÓLAME NA TERRA. SÓ NELA ARELO SER.

Que un día do meu corpo se alimenten
os paxaros e os insectos.
Que de min se ergan árbores ao alto firmamento.

Quero alzarme nos froitos que afague a brisa tépeda,
sentir
que os animais me senten
no seu fuciño leve.

Que a bolboret pase
tocando coas súas ás a luz da miña ausencia.
O cabalo, a galope, presinta o meu destino
alvorozadamente.

Consólame, consólame na terra.
Non agardo outro reino.

[O canto da terra. A Coruña: Sotelo Blanco, 1987]