O artigo percorre as liñas temáticas da saudade e da emigración na obra poética de Antón Zapata García (Laxe, 1886 – Bos Aires, 1953), alén de ofrecer unha breve biobibliografía, con especial relevo da súa intensa actividade social e cultural dentro da colectividade galega na Arxentina. Nos versos salienta o seu autobiografismo, xa que en moitos dos textos o eu poético é un trasunto do propio poeta que expresa as súas vivencias persoais. Malia a heteroxeneidade e a ausencia de unidades temáticas, existe unha trabe simbólica que alicerza a estrutura do libro A Roseira da Soidade e que xa se intúe desde o propio encabezamento, no que se simboliza a perda.