O artigo analiza a poesía de Luís G. Tosar como chave de coñecemento. A memoria, entendida como viaxe na intimidade do eu lírico, lévanos por un imaxinario e unhas paisaxes dotadas de alto valor simbólico: neses símbolos (auga, sangue, muller...) o receptor ten de descubrir camiños de superación da continxencia biográfica que o leven a profundizar metafísicamente na identidade dun eu lírico na procura do eterno.