A autora do artigo considera que Contra Maquieiro é o poemario máis abertamente político de Ferrín, dimensión esta que non se articula só no plano semántico senón que asenta no uso de determinadas estratexias enunciativas e xenolóxicas que fan que a obra se afaste con rotundidade dos estereotipos máis banais da literatura civil. Se a subversión da voz, que refuga o rexistro do lirismo introspectivo, é altamente orixinal non o é menos o uso dos xéneros literarios, ben escollendo modalidades pouco explotadas (como a epopea ou o pranto), ben subvertendo ou parodiando as canónicas (como acontece coa elexía e a sátira respectivamente).